Teknik olarak yapamadığınızı taktiksel olarak yapmayın.

Bu yazının başlığı sporda duyduğunuz bir deyimdir. Bununla birlikte, algılanan zamansız bilgeliğin birçok benzer parçası gibi, bunu basit bir gerçek olarak kabul edemeyiz.

Bunu söylememin nedeni, oyuncularımıza ve takımlarımıza sınırlar koymak konusunda daha önce yazdığım bir şey. İçinde, bir koçun hızlı setler koşma konusunda bu tür bir görüşe sahip olduğu bir durumu anlatıyorum. Tartışma, takımın geçişinin yeterince iyi olmadığıydı. Bu, yakın vadede olabileceği gibi, sorunlu bir bakış açısıydı. Oyunculara daha iyi olmak için gerçek bir teşvik vermedi. Daha iyi pas gerektiren oyunlar oynamayacaksak, neden daha iyi pas vermemiz gerekiyor?

Başka bir deyişle, burada, ekibin şu anda teknik olarak yapamadığı (en azından herhangi bir tutarlılıkla) bir taktik üzerinde çalışmanın, ekibin gerekli teknik yetenekleri geliştirmesi için bir motivasyon ve mantık sağladığı bir durumla karşı karşıya kaldık.

Açıkçası, bu tür bir durumda, taktiği teknik sınırlamayı aşacak şekilde eğitmeniz gerekir. Belki pasöre atarsın. Ya da belki de, pas karşılama ve/veya kazılar yerine play’i bedava toplarla yönetirsiniz. Esasen, taktiği düzenli olarak kullanmak için gereken teknik iyileştirmeleri öngörerek eğitirsiniz.

Yine de bu çıldırmak için bir ruhsat değil. Yapmaya çalıştığınız şeyin karmaşıklığını bir çentikle artırmak bir şeydir. Onu 5 çentik büyütmek tamamen başka bir şey. Bu sadece kafa karışıklığına ve hayal kırıklığına yol açacaktır (bkz. Tekrarların yüzde kaçı iyi olmalıdır).