Oyuncu merkezli, onu oyun benzeri yapmaz

Bir voleybol antrenörünün aşağıdaki gözlemine rastladım.

Geçen yıl koçluk yaparken bir şey fark ettim ve sonra dün gece bir klinikte yine oldu. Antrenörler, tatbikatları oyuncu merkezli olarak adlandırıyorlar, ancak yaptıkları şey, koç merkezli bir tatbikat yapmak ve oyuncuların onu çalıştırmasını sağlamak. Bu yüzden dün gece, oyuncular tarafından antrenör merkezli tatbikatların yapıldığı 3 saatlik bir klinik izledim. 3 saatte sadece iki kez file kullanıldı… Antrenmanlar 8 oyuncuyla top atma ve 4 oyuncuyla pas olacaktı. Her şey “top kontrolü” ile ilgiliydi ama filenin üzerinden tek bir top bile gelmedi ve 90’larda antrenörlüğe başladığımdan beri kendimi bir spor salonundaymışım gibi hissettim.

Bu koç, oyuncu merkezli ile oyun benzeri kavramları birleştiriyor. Bunlar iki farklı kavramdır.

Oyuncu-merkezli demek, aktivitenin kontrolünün esas olarak oyuncularda olduğu anlamına gelir. Servis atan, vuran, fırlatan vs. Genel olarak konuşursak, sahip olabileceğiniz kadar eskisini istersiniz. Ne de olsa tekrarları alması gereken teknik direktör değil, oyunculardır. Ancak bazen ikincisi en iyi seçimdir.

Her şeyi oyuna benzer hale getirmek, etkinliğin gerçek oyun oynamayı ne kadar taklit ettiği ile ilgilidir. Her ralliye ağ üzerinden bir servis atarak başlamak ve oyun oynamak tamamen oyun gibidir. Yukarıda açıklandığı gibi filenin aynı tarafından pas atan oyuncuya top atmak oyun benzeri değildir.

İşte bu yüzden bu kavramları karıştırmamak gerekiyor. Bir koç bir ralli başlatmak için hizmet ederse, bu başlangıçta koç merkezlidir, ancak tamamen oyun benzeridir. Bunu tersine çevirerek, yoldan geçenlere fırlatan oyuncular oyuncu merkezlidir ancak oyun benzeri değildir.

Açıkçası ideal olan, her şeyi mümkün olduğunca hem oyun benzeri hem de oyuncu merkezli hale getirmemizdir.